ملورا هاردین پس از چهل سال علت جدایی از فیلم Back to the Future را توضیح داد
ملورا هاردین پس از گذشت چهل سال از اخراجش از فیلم Back to the Future، در مصاحبهای تازه با Entertainment Weekly درباره احساسات خود در آن زمان صحبت کرد. او توضیح داد که در ۱۷ سالگی، زمانی که جایگاه نقش جنیفر پارکر به عنوان معشوقه مارتی مکفلای را از دست داد، به شدت ناراحت شد و به گریه افتاد:
فیلم Back to the Future برای من یک ناامیدی بزرگ بود. واقعا ناراحت شدم و گریه کردم. این یکی از آن تجربههای سخت زندگی حرفهای من بود که هیچوقت فراموش نمیکنم.
او ادامه داد که برای رسیدن به جایگاه فعلیاش، بارها با شکست روبهرو شده و این موضوع را بخشی از مسیر بازیگری میداند:
برای اینکه به جایی که من هستم برسید، باید بیشتر از موفقیتهایتان شکست خورده باشید. مردم از بیرون این را نمیبینند؛ باید کسی باشید که با شکست راحت کنار بیاید و مدام خود را در معرض خطر قرار دهد. شکست هیچ معنی خاصی درباره شما نمیدهد. فقط باید بهتر شکست بخورید و همچنان بهتر شکست خوردن را یاد بگیرید تا بتوانید در این حرفه دوام بیاورید.
در کتاب خاطرات اخیر «مایکل جی. فاکس» با نام Future Boy مشخص شد زمانی که او جایگزین اریک استولتز در نقش مارتی مکفلای شد، اعضای تیم ساخت فیلم احساس کردند که هاردین برای این نقش بیش از اندازه قد بلند است. فاکس اشاره کرد که کوتاهی قدش در نوجوانی به نفعش بوده، اما در بزرگسالی این موضوع در نقشهای عاشقانه مقابل بازیگران زن بلندقد به ضررش تمام شده است:
متاسفانه این پیشداوری درباره قد باعث شد یکی از همبازیهایم یعنی ملورا هاردین که نقش جنیفر را در کنار اریک استولتز عالی ایفا کرده بود، کنار گذاشته شود. ملورا چند سانتیمتر از من بلندتر بود و پس از انتخاب من به عنوان مارتی، از فیلم حذف شد.
فاکس تصریح کرد که ابتدا باب زمهکیس امیدوار بود مخاطبان تفاوت قدی آنها را نادیده بگیرند، اما اعضای زن گروه تولید اعتقاد داشتند که به لحاظ تصویری پذیرفتنی نیست که یک دختر بلندقد با پسری کوتاه قد وارد رابطه شود.

پس از حذف هاردین، کلودیا ولز نقش جنیفر را در نسخه اصلی فیلم ایفا کرد و الیزابت شو در قسمت دوم (۱۹۸۹) و سوم (۱۹۹۰) جایگزین ولز شد.









