آیا اقتصاددانان شهرهای بزرگ را بیش از حد ارزش‌گذاری می‌کنند؟
«تجارت‌نیوز» گزارش می‌دهد:
آیا اقتصاددانان مزایای شهرهای بزرگ را بیش از حد برآورد کرده‌اند؟ «تجارت‌نیوز» در این گزارش، مقاله‌ای جدید از متیو ترنر و دیوید وایل، از دانشگاه براون را مورد بررسی قرار می‌دهد.
به گزارش تجارت نیوز،
با قضاوت بر اساس ترجیحات آشکار، مردم عاشق شهرها هستند. کلان‌شهرهایی مانند لندن و نیویورک به شدت شلوغ هستند و قیمت خانه‌ها نیز به خاطر همین تقاضای زیاد افزایش یافته است. در همین حال، چین می‌تواند به داشتن حداقل شش شهر بزرگ‌تر از هر یک از این دو شهر افتخار کند.
در سراسر جهان، ۲۵ درصد از مردم در شهرهایی با جمعیت بیش از یک میلیون نفر زندگی می‌کنند، که این رقم از شش دهه پیش، ۱۰ درصد افزایش یافته است.
آیا تراکم برابر با بهره‌وری است؟
اقتصاددانان تمایل دارند که این مسئله را یک پیشرفت بزرگ بدانند. آن‌ها استدلال می‌کنند که شهرها از «تراکم» بهره می‌برند، نتیجه‌ای که از زندگی تعداد زیادی از مردم در نزدیکی یکدیگر حاصل می‌شود.
مقیاس به همه چیز از حمل‌ونقل عمومی گرفته تا استخدام کارکنان کمک می‌کند. به دلیل این امر، دولت‌ها و کسب‌وکارها می‌توانند کارآمدتر عمل کنند. از سوی دیگر، یافتن ایده‌های بزرگ بعدی زمانی آسان‌تر است که افراد همفکر در کنار هم جمع شوند. اگرچه لندن ۱۵ درصد از جمعیت بریتانیا کل را تشکیل می‌دهد، اما ۲۲ درصد از تولید اقتصادی آن را به خود اختصاص داده است.
مبالغه در مزیت کلان‌شهرها
اما آیا اقتصاددانان مزایای شهرهای بزرگ را بیش از حد برآورد کرده‌اند؟ مقاله جدید متیو ترنر و دیوید وایل که هر دو در دانشگاه براون تحصیل کرده‌اند، همین نتیجه را می‌گیرد. تحلیل آن‌ها از برآوردهای موجود از تأثیر تراکم بر کارایی اقتصادی و سرعت نوآوری استفاده می‌کند و آن را به یک مدل از اقتصاد آمریکا اعمال می‌کند. این کار به محققان اجازه می‌دهد تا به یک سؤال بحث‌برانگیز پاسخ دهند: «اگر از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۰ هیچ منطقه شهری در آمریکا به جمعیتی بیش از یک میلیون نفر نمی‌رسید، وضعیت چقدر متفاوت می‌بود؟»
اگر کلان‌شهرها نبودند چه می‌شد؟
طبق محاسبات آن‌ها، پاسخ این است: «وضعیت خیلی متفاوت نبود.» رشد ممکن بود کندتر باشد، اما فقط مقدار کمی. محققان بر این باورند که تولید کل آمریکا در سال ۲۰۱۰ ممکن بود هشت درصد کمتر از آن چیزی باشد که در واقعیت بود. چنین شکاف درآمدی کوچک‌تر از تفاوت بین آمریکا و دانمارک است. شهرها ساکنان خود را بهره‌ورتر می‌کنند، اما اندازه کلان‌شهر تأثیر زیادی ندارد. همان‌طور که وایل بیان می‌کند: «بدون شهرهای بزرگ، ما همچنان زندگی مدرن را همان‌طور که می‌شناسیم، می‌داشتیم.»
علاقه‌مندان به شهرها ممکن است به‌طور کامل با محاسبات نویسندگان که ناگزیر به برخی فرضیات متکی است، قانع نشوند. ادوارد گلیزر از دانشگاه هاروارد اشاره می‌کند که ترنر و وایل فرض می‌کنند که نوآوری با گذشت زمان دشوارتر می‌شود، زیرا دستاوردهای آسان، پیش از این به دست آمده‌اند؛ به این معنی که شهرهای بزرگ کمتر از آنچه در غیر این صورت از گرد هم آوردن بهترین‌ها و درخشان‌ترین‌ها به دست می‌آوردند، بهره می‌برند. اینکه آیا این الگو در آینده ادامه خواهد داشت یا خیر، نامشخص است. طرفداران هوش مصنوعی معتقدند که نوآوری احتمالاً در سال‌های آینده سرعت خواهد گرفت.
ویژگی‌های زندگی در شهرهای بزرگ
زندگی در شهرها جنبه‌های ناخوشایند زیادی دارد. به‌عنوان مثال، در ماه سپتامبر، اریک آدامز، شهردار نیویورک، به‌عنوان بخشی از «جنگ با موش‌ها»، یک «نشست ملی موش‌های شهری» برگزار کرد. اما همان‌طور که وایل اشاره می‌کند، شهرهای بزرگ به وضوح مزایای دیگری غیر از رشد نیز ارائه می‌دهند. در نهایت، هزینه‌های بالای مسکن بازتابی از تمایل مردم به زندگی در این شهرها است و این امر تنها ناشی از بازار داغ مشاغل نیست.
